Απολλώνιος Τυανεύς - Για τη ζωή και το θάνατο

Απολλώνιος Τυανεύς - Για τη ζωή και το θάνατο

Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά. Ούτε γένεση υπάρχει για κανέναν , παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία, κατά τα αυτά θεωρείται θάνατος.
Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μία γίνεται ορατό, και ύστερα αόρατο. Και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητος της ύλης, το δε δεύτερο, λόγω λεπτότητος της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και διαφέρει κατά την κίνηση και τη στάση.
Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από κάπου έξω, αλλά το μεν Όλον μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο Όλον, λόγω της ενότητος του Παντός.


Κανείς δεν πρόκειται ν' ανεβεί στην πλάτη σου, αν εσύ δε σκύψεις.
Μάρτιν Λ. Κινγκ


ΥΠ ΟΨΙΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».
Μίλαν Κούντερα (Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)




Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.
Με αποτέλεσμα, οι λαοί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης προς τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενώ οι προεστοί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός από τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρησαν ήταν ο εαυτός τους.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.- 4ος αιώνας π.χ.




Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.
Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ΄ όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας... γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα, έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός.
ΚΙΚΕΡΩΝ




Όταν ρωτήσανε κάποτε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. "Η μόρφωση," είπε, "είναι θέμα συμπεριφοράς"...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
-Πρώτους απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές....
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.
-Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
-Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ (ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου)


Η Ψυχή σαν Πεταλούδα

Η πεταλούδα στους παραδοσιακούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ψυχής, επειδή αλλάζει από γήινη κάμπια, μέσω διάλυσης σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα. Υποδηλώνει αναγέννηση και ανάσταση και όπως και ο διπλός πέλεκυς είναι ένα σύμβολο της Μεγάλης Θεάς.

Οι Ελληνες απεικόνιζαν την Ψυχή των νεκρών σαν μικρά φτερωτά όντα, ως πτηνά, νυκτερίδες, χρυσαλλίδες, τα οποία καλούνται και "ψυχές". Στην Ινδία μία άσπρη πεταλούδα είναι ένα πνεύμα νεκρού, ενώ στον Χριστιανισμό ήταν σύμβολο Ανάστασης, επειδή τα στάδια της ανάπτυξής της είναι ζωή, θάνατος και Ανάσταση. Μερικές φορές απεικονίζεται στο χέρι του Χριστού. Από τις Μυκήνες του 1500πΧ, προέρχεται αυτή η πεταλούδα, που αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα. Οπως και εκείνη, έτσι και η πεταλούδα, περιέχει μέσα της όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις, και την υπόσχεση των μελλοντικών γεννεών. Το σχήμα θυμίζει τον Μινωικό διπλό Πέλεκυ.



"Παρασυρμένη πρός την εκτυφλωτική φλόγα της λάμπας,
η νυχτερινή πεταλούδα είναι καταδικασμένη να χαθεί μες
το πηχτό λάδι. Η αστόχαστη ψυχή, που αφήνει κάθε ευκαιρία
να αγωνιστεί με τον δαίμονα της πλάνης, τον σαρκαστικό,
θα ξαναγυρίζει πάλι πρός την γή, σκλάβα του Mara
(η προσωποποίηση του πειρασμού, αυτό που σκοτώνει την Ψυχή)
Κοίτα τις λεγεώνες τις ψυχές! Παρατήρησε πως περιπλανιούνται
πάνω από την τρικυμισμένη θάλασσα τηs ανθρώπινης ζωής,
πως αιμόφυρτες, εξαντλημένες, με σπασμένες φτερούγες,
πέφτουνε η μία ύστερα από την άλλη μές τα φουσκωμένα κύματα.




Στη "Φωνή της Σιγής",που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,- μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το "Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων", ένα αρχαίο έργο της Ανατολής, που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα "Senzar"-, συναντάμε την ίδια αντίληψη για την Ψυχή σαν Πεταλούδα.